Η ιστορία του Κουραμπιέ και το μακάβριο παρελθόν του μελομακάρονου
Η ιστορία του Κουραμπιέ και το μακάβριο παρελθόν του μελομακάρονου
Τα Χριστούγεννα είναι ταυτισμένα με δύο από τα πιο παραδοσιακά εδέσματα της ελληνικής ζαχαροπλαστικής. Ποια είναι η ιστορία πίσω από τα πιο διάσημα γλυκά των γιορτών.
Μελομακάρονα και Κουραμπιές.
Μελομακάρονα:
Τα μελομακάρονα, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ένα ελληνικό, παραδοσιακό – Χριστουγεννιάτικο, γλυκό σε σχήμα αυγού, το οποίο παρασκευάζεται κυρίως από αλεύρι, ελαιόλαδο και μέλι.
Αναφορές λοιπόν θέλουν το όνομα του χριστουγεννιάτικου γλυκού να έχει τις ρίζες του στο νεκρώσιμο δείπνο που ετοιμαζόταν κατά τον Μεσαίωνα. Η μακαρωνία, όπως αποκαλούνταν, υπήρξε το πιάτο που έτρωγαν όσοι παρίσταντο στην νεκρώσιμη ακολουθία.
Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.
Στα νεότερα χρόνια, σε ένα αντίστοιχο γλυκό, προστέθηκε μέλι, ένα αγαπημένο υλικό, και κάπως έτσι καταλήξαμε στο γνωστό και αγαπημένο μελομακάρονο! Πώς, όμως από τα τραπέζια της κηδείας, καθιερώθηκε τελικά ως χριστουγεννιάτικο γλυκό; Αυτό, πιθανώς, εξηγείται στο ότι το μέλι θεωρείται σύμβολο ευζωίας και δημιουργίας, δυο αγαθά, που κάθε άνθρωπος εύχεται να έχει με τον ερχομό κάθε νέου έτους.
Τα αρωματικά που υπάρχουν στην παραδοσιακή συνταγή είναι το μπράντι, η κανέλα, το πορτοκάλι και το γαρίφαλο.
Τα μελομακάρονα απαιτούν ελάχιστο ζύμωμα γιατί η ζύμη μπορεί να σφίξει και να μη γίνουν αφράτα στο τέλος. Επειδή θα βγάλει το λάδι και τα μελομακάρονά μας θα βγουν στεγνά.
Και πάμε στο ψήσιμο! Πρόσεχε τον χρόνο ψησίματος: αφαίρεσέ τα από τον φούρνο μόλις πάρουν χρώμα και μην τα αφήσεις να παραψηθούν, γιατί μετά δε θα ρουφήξουν καλά το σιρόπι.
Μόλις βγουν από το φούρνο τα ρίχνουμε ζεστά στο κρύο σιρόπι. Το μελομακάρονο πρέπει να είναι πάντα ζεστό και το σιρόπι κρύο, όταν σιροπιάζουμε.
Κουραμπιές:
Όλοι μας ενδίδουμε στην απόλαυση και νοστιμιά ενός κουραμπιέ που ποτέ μόνο λίγη άχνη δεν είναι αρκετή! Τα απαραίτητα συστατικά δημιουργίας του είναι το φρέσκο βούτυρο, τα αμύγδαλα και άφθονη ζάχαρη άχνη. Κάποιοι μπορεί να προσθέτουν και ροδόνερο ικανό να προσδώσει περισσότερο άρωμα. Η λέξη προέρχεται από την τούρκικη λέξη kurabiye (=κουραμπιές) η οποία μπορεί ετυμολογικά να αναφέρεται στο ξηρό μπισκότο και βούτημα, έχει όμως αραβικές ρίζες. Στο ξερό μπισκότο προστέθηκαν μετέπειτα τα αμύγδαλα και η άχνη και έτσι καταλήξαμε στο γνωστό και αξιολάτρευτο κουραμπιέ μας, που τον τοποθετούμε σε απανωτές κατάλευκες στρώσεις τον ένα δίπλα στον άλλο!
Οι ρίζες του κουραμπιέ βρίσκονται κάπου στην Περσία, από όπου το γλυκό ταξίδεψε σε ολόκληρη την ανατολή και τα Βαλκάνια. H πιθανότερη εκδοχή της «άφιξης» του κουραμπιέ στην Ελλάδα, όπως και πολλών άλλων συνταγών, είναι ότι έφτασαν στη χώρα μέσω των αποσκευών των προσφύγων της Μικρά Ασίας.
Eλκει την καταγωγή του από την Περσία, όπου πρωτοεμφανίστηκε τον 7ο αιώνα, όταν η ζάχαρη διαδόθηκε στην περιοχή. Την πατρότητα του κουραμπιέ διεκδικεί και ο Λίβανος. Το γλύκισμα είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα, την Τουρκία και τις Βαλκανικές χώρες. Ένα είδος κουραμπιέ με την ονομασία Πολβορόν (Polvorón) είναι διαδεδομένο στις ισπανόφωνες χώρες και το νότιο Τέξας.
Οι κουραμπιέδες χρειάζονται καλό βούτυρο πρόβειο ή αγελαδινό ή ακόμη και μια μίξη των δύο και χτύπημα καλό με την ζάχαρη, απαραίτητο!
Το πρόβειο βούτυρο δίνει μια τραγανή υφή και αφράτη ενώ το αγελαδινό τύπου Κερκύρας πιο «μαλακή» σαν μπισκότο.
Χρειάζονται ένα σωστά καβουρντισμένο αμύγδαλο, το καλύτερο είναι να μπει ολόκληρο αλλιώς πολύ χοντροκομμένο και όχι ψιλοκομμένο.
Το μπράντυ ή το Μεταξά, το θεωρώ βασικό συστατικό μαζί με το μοσχοκάρυδο και το μαλακό αλεύρι.
Οι κουραμπιέδες ψήνονται σε χαμηλές θερμοκρασίες και όχι πάρα πολύ, ώστε να μην αποκτήσουν τραχιά και σκληρή υφή και να βγαίνουν λευκοί.
Κείμενα Φωτογραφίες:
Αλέξιος Νικολουτσόπουλος
Chef μαθητευόμενος Pastry Chef
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ (Ε.ΔΗ.Π.Η.Τ) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – ΘΡΑΚΗΣ
Σχόλια